Van een angstcultuur naar Persoonlijke Kracht! Wie doet er mee?
Op mijn website begin ik met de woorden: “Vertel me en ik luister, laat me zien en ik kijk; laat het mij beleven en ik leer.”
Hoe bijzonder is het wat ikzelf ook allemaal mag leren door mensen te trainen en te coachen. Ik leer elke dag weer wat over De Mens en De Organisatie en het fascineert mij elke keer weer.
Aan de andere kant raakt het mij ook hoeveel mensen er leven vanuit angst, wat weer zichtbaar is in een organisatie maar ook in groepen. We zijn bang voor het onbekende, angst om er niet bij te horen, angst om afgewezen te worden, angst om te falen en zo zijn er nog vele diepe lagen van angsten te noemen.
Er is zoveel onderdrukte energie, wat ik vaak bij binnenkomst al voel bij een organisatie. Onderdrukte boosheid, frustratie en conflicten. Angst om het te uiten, angst voor kwetsbaarheid en vooral angst om eigen pijn te voelen. Mensen reageren vanuit hun painbody (het emotionele pijnlichaam van opgehoopte pijn). Als mensen bewust zijn van hun eigen pijn en angsten dan ontstaat er persoonlijke ontwikkeling, maar ik zie en ervaar nog erg veel onbewust gedrag.
We zijn zo geneigd om naar die ander te wijzen en ondertussen hebben we niet door dat er drie vingers naar jezelf wijzen. Ook ik heb dat in het verleden meer gedaan en nog steeds betrap ik mijzelf er nog wel eens op. Simpelweg omdat ik niet naar mijn eigen pijn durfde te gaan; angst. Vanuit overlevingsstrategie heb ik patronen aangenomen en zo lang ik mij daar niet bewust van was, ging ik ze ook niet doorbreken.
Bewustwording van je eigen IK is zo essentieel en brengt ons zoveel verder. Maar mensen leven soms liever vanuit “de bekende gevangenis” dan te kiezen voor de onbekende vrijheid. Het verlangen is er wel, maar als angst groter is dan je verlangen, komen we niet tot actie.
Mijn aanpak is dus ook altijd het creëren van bewustwording. Niet door het te vertellen maar door de juiste vragen te stellen, zodat mensen zelf na gaan denken. Vaak wordt er dan gereageerd vanuit de stem van een functionaris, maar ik vraag ze dan “wat zit daar onder? Waar komt dat vandaan?” Soms is dat moeilijk om naar toe te gaan en sommige schakelen heel snel en dan zijn ze er ook duidelijk aan toe om eens bij hunzelf in “de donkere kelder te kijken”. Als ze dat antwoord voelen, wordt er ook gelijk heel veel duidelijk en maken ze grote ontwikkelstappen en dat vind ik elke keer weer prachtig om te zien.
Als kind maak je vaak onbewuste keuzes vaak vanuit een overlevingsstrategie. Daar ben je dan niet bewust van op latere leeftijd. Alles wat ze mij vertellen, weten ze; anders vertellen ze het niet. Dan zijn we ook nog heel goed in staat om er een eigen filter op te zetten waardoor je eigenlijk vanuit mist naar je eigen situatie kijkt. Maar in het onderbewuste, in je lijf zitten vaak nog zoveel onderdrukte emoties. Vanuit deze onderdrukte emoties reageer je. Denk maar aan een situatie als een auto recht op je af rijdt; dan ga je niet eerst na denken “zal ik blijven staan of zal ik springen?” Dan heeft je lijf al gereageerd. Dit gebeurd er ook als de ander bij jou diep weggestopte pijn “aanraakt” of triggert. Je reageert fel, geïrriteerd, boos of je trekt je juist terug en maakt je klein. Terwijl de ander eigenlijk minder zegt in vergelijking hoe groot de reactie is.
Als je deze emoties niet bevrijd, kan je ook niet werken vanuit passie en komen je talenten ook niet tot zijn recht. Hoe verder je deze pijn net als een bal onder water drukt, hoe hoger de bal omhoog schiet. Mensen krijgen fysieke klachten; de pijn zit opgesloten op celniveau. Dan is het tijd om dat te helen en niet bang te zijn dat het erger wordt maar te focussen op de emotionele bevrijding. Emotie komt net als bij een golf; hij piekt maar ebt ook weer langzaam weg. Letterlijk je harnas, je keurslijf van je afgooien en je ware kern laten zien. Dan kom je in de juiste flow en heb je veel meer energie. Deze positieve energie heeft weer effect op de ander en zo ook weer binnen een groep of een team. Mensen komen meer in verbinding met elkaar en daardoor ontstaat er weer meer veiligheid.
Nou zou het zo belangrijk zijn als we allemaal beetje bij beetje wat meer bewust worden van ons eigen gedrag en dat we elkaar vragen gaan stellen i.p.v. maar dingen aan te nemen en je eigen werkelijkheid er op te plakken. Voor mij geldt de gouden regel “Voel je boosheid of irritatie stel een vraag!” Dan niet gelijk naar die ander wijzen, maar jezelf afvragen “waarom irriteer ik mij daaraan? Wat zegt dat over mij?” En dat we meer gaan handelen vanuit kwetsbaarheid en dat we niet alles geloven wat wijzelf denken, maar ook niet wat een ander tegen je zegt. Mensen die behoefte hebben aan roddelen, komt voort uit hun painbody. Painbody ’s ontmoeten painbody ’s en zo wordt de angstcultuur alleen maar groter. Mensen willen geen “mes in hun rug” als ze weg lopen. Begin ook met de ander aan te geven dat je het niet prettig vindt om over iemand te praten die er niet bij is. Mensen doen dit ook weer om zichzelf prettiger te voelen en dit komt vanuit de verkeerde intentie en de verkeerde energie. We mogen veel meer om leren gaan met onze eigen emoties en angsten. Vanuit angst om te falen, gaan we heel hard werken. Vanuit angst om afgewezen te worden, gaan we vanuit altruïsme handelen zodat we onszelf kwijt raken. Vanuit angst om controle te verliezen, gaan we drammen en vanuit angst om geen liefde te voelen, gaan we consumeren en laten we compensatiegedrag zien. Macht is angst, arrogantie is vaak onzekerheid en ga zo maar door. Allemaal beschermende lagen, maar hierdoor komen onze talenten en passie ook niet naar buiten.
Het management wijst nog te vaak naar de werkvloer maar hebben vaak niet in de gaten hoeveel impact hun voorbeeldrol is. Als daar al angst is, en neem van mij aan vanuit jarenlange ervaring met managers dat het percentage erg hoog ligt, hoe is het dan met de angst voor de laag daaronder? Als een leider niet kwetsbaar durft te zijn, hoe kan een werknemer zich dan kwetsbaar opstellen? Positieve empathie van een leider heeft een sterker motiverende werking dan een negatieve empathie. Dat begint al op school; een kind leert niet van een boze leerkracht. Onderschat niet hoeveel invloed negatieve energie heeft op het ontwikkelproces.
Mijn missie is meer Menselijke Organisaties. Samen kunnen we de beweging maken van Angst naar Kracht. Doe jij mee? Dan starten we in het NU!